تولید و توزیع هوای فشرده

هوای فشرده بوسیله کمپرسور تولید میشود و به یک شبکه توزیع در کارخانه منتقل میشود. برای حصول اطمینان از قابل قبول بودن مقدار هوای فشرده از تجهیزات واحد مراقبت استفاده میشود تا هوای فشرده را قبل از رسیدن به سیستم کنترل، آماده سازی کند.

منبع هوای فشرده برای یک سیستم پنیوماتیکی، باید به صورت مناسبی محاسبه شود تا به مقدار کافی در دسترس قرار گیرد.

هوای فشرده بوسیله کمپرسور تولید میشود و به یک شبکه توزیع در کارخانه منتقل میشود. برای حصول اطمینان از قابل قبول بودن مقدار هوای فشرده از تجهیزات واحد مراقبت استفاده میشود تا هوای فشرده را قبل از رسیدن به سیستم کنترل، آماده سازی کند.

در صورت آماده سازی هوای فشرده به طور مطلوب، نارسایی ها در عملکرد سیستم به طور قابل ملاحظه ای کاهش پیدا خواهد کرد. در آماده سازی هوای کاری، حالت های مختلفی باید مد نظر قرار داده شوند:

  • مقدار هوای فشرده مورد نیاز برای تامین احتیاجات سیستم
  • نوع کمپرسوری که برای تولید هوای فشرده مورد نیاز، از آن استفاده میشود.
  • فشار مورد نیاز
  • منبع مورد نیاز
  • ملزومات جهت ایجاد خطوط هوای تمیز
  • سطح رطوبت قابل قبول برای کاهش خوردگی در سیستم و جلوگیری از عملکرد با اصطکاک بالا
  • روغن زنی (در صورت لزوم)
  • درجه حرارت هوای فشرده و تاثیرات آن بر روی سیستم
  • سایز خطوط و شیرها برای برآورد کردن احتیاجات سیستم
  • انتخاب مواد جهت تحقق احتیاجات سیستم و مناسب با محیط
  • نقاط آب بندی و خروجیهای هوای فشرده در انشعابات سیستم
  • طراحی سیستم تقسیم، جهت برآورد کردن نیازهای مدار پنیوماتیکی

به عنوان یک قاعده، اجزاء پنیوماتیکی برای فشارکاری حداکثر 800 الی 1000 kpa یا 8 تا 10 bar طراحی شده اند.

البته برای مصارف آموزشی، جهت اقتصادی بودن آن، فشار کاری پیشنهاد شده 500 kpa الی 600 kpa یا 5-6 bar باشد. به علت افت فشار موجود در سیستم توزیع، کمپرسور باید توانایی ایجاد 650 kpa تا 700 kpa برابر با 6.5 تا 7 بار فشار را جهت دست یافتن به مقادیر مذکور داشته باشد.

برای کاهش نوسانات فشاری باید از یک مخرن استفاده شود. در بعضی از موارد برای عبارت مخزن از عبارت receiver یا همان دریافت کننده نیز استفاده میشود.

کمپرسور، مخزن را که همانند یک تانک ذخیره کننده می باشد، پر میکند.

قطر لوله از یک سیستم توزیع هوا باید به گونه ای انتخاب شود که افت فشار بین مخزن تحت فشار و قطعات مصرف کننده، بطور ایده آل از مقدار تقریبی 0.1 bar تجاوز نکند. موارد زیر در انتخاب قطر لوله موثر می باشند:

  • مقدار جریان
  • طول خط
  • افت فشار مجاز
  • فشار کاری
  • تعداد نقاط کنترل جریان موجود در خط

در اکثر موارد مدارهای حلقه ای به اندازه خطوط اصلی استفاده میشوند. این روش نصب خطوط فشار، همچنین سبب دست یافتن به یک منبع ثابت در هنگام مصارف بالای هوای فشرده میشود. خطوط لوله باید به گونه ای نصب شوند که در جریان دارای شیب 1 الی 2 درصدی باشند. این امر خصوصاً درباره خطوط انشعابی اهمیت زیادی دارد. آب مایع شده که در پایین ترین نقطه از خطوط هوا جمع شده است میتواند خارج گردد.

درجایی که خطوط سیستم به صورت افقی قرار میگیرند، هر گونه انشعابی برای نقاط مصرفی هوای فشرده، باید همواره در سمت بالای خط اصلی نصب شود.

انشعاباتی که جهت تخلیه رطوبت ایجاد شده در هوا، مورد استفاده قرار میگیرند در سمت پایین خط اصلی نصب می شوند.

جهت بستن بخشی از خطوط هوای فشرده در صورت عدم احتیاج به آن بخش و یا خواباندن آن برای تعمیرات از شیرهای قطع و وصل استفاده می شود.

واحد مراقبت ترکیبی شامل اجزاء زیر می باشد:

  • فیلتر هوای فشرده با آبگیر (دستی - اتوماتیک)
  • رگولاتور هوای فشرده
  • روغن زن هوای فشرده

اگرچه، استفاده از روغن زن برای بخش قدرت یک سیستم کنترل به جز در مواقع لزوم، ضروری نمی باشد، و این در حالی است که هوای فشرده در بخش کنترل، لزوماً احتیاجی به روغن کاری ندارد.

ترکیب صحیح، اندازه و نوع این عناصر با توجه به احتیاجات سیستم و کاربرد آن تعیین می شود. یک واحد مراقبت در شبکه هر سیستم کنترلی جهت حصول اطمینان آن از کیفیت هوای فشرده برای هر کاربرد مجزا نصب می گردد.